Imię i nazwisko: Shelby Reynolds
Data i miejsce urodzenia: 18 października 1997, Riverside CA
Zawód: uczennica

Klasa przelotu: ekonomiczna
Miejsce przelotowe: H27
Cel podróży: powrót do domu z pogrzebu babci
Podróżował/a z: rodzicami, starszym rodzeństwem i młodszym bratem


Wygląd:
Zdecydowanie wyróżnia się wśród innych ciemno, czy jasnowłosych dziewcząt swoimi długimi, miedzianymi, rozwianymi na wszystkie strony włosami, które odziedziczyła po mamie, jako dar i przekleństwo zarazem. Nawet nie próbuj z nich żartować, bo jest na to uczulona. Niebieskie oczy, wiecznie spoglądające na wszystko z nieukrywaną ciekawością. Szczupła sylwetka i niski wzrost, który od zawsze był dla niej przekleństwem, kiedy nie mogła dosięgnąć do kartonu stojącego na najwyższej półce. Mały nos wiecznie usiany drobnymi, ledwo widocznymi piegami. Typowa "marchewka", z dwiema różnymi skarpetami, wiecznie poobgryzanymi paznokciami  i  tuzinem mulinowych bransoletek na nadgarstkach.  

Charakter:
Dorastanie pod surowym okiem rodziców bardzo wpłynęło na charakter Shelby.  W domu państwa Reynolds od zawsze panowała dyscyplina, dzięki czemu dziewczyna ma nieco wojowniczy charakter,  a już na pewno nie da sobie wejść na głowę. Potrafi postawić na swoim jeśli bardzo czegoś chce. Jest urodzonym kłamczuchem, nieraz skłamała, że musi zostać po lekcjach u koleżanki w związku z jakimś projektem, chociaż robiła w tym czasie zupełnie coś innego.  Mimo to  należy do tych szczerych dziewcząt, które zawsze powiedzą ci w oczy to co akurat myślą, przez co często wpadała w tarapaty, ale na szczęście ze swoim sprytem zawsze się z nich wywinęła. Strasznie ciekawska, zazwyczaj wypytuje wszystkich o coś, czego nie powinna wiedzieć lub zadaje pytania pozbawione jakiegokolwiek sensu. Ciężko się z nią dogadać, bywa okropnie kłótliwa, reagując złością na wszelkie niepowodzenia. Typowy przykład, kiedy kobieta mówi nie, a myśli tak. Często się śmieje, zazwyczaj bez powodu, przez co czasem uznawano ją za dziwaczkę. Urodzona pocieszycielka, ma gadane i zawsze wie co powiedzieć, żeby postawić człowieka na nogi. Strasznie niecierpliwa, wszystko musi mieć już, teraz, natychmiast. Bardzo często robi wszystko, co przyjdzie jej na myśl, bez względu na to, co pomyślą o tym inni. Ma to w nosie. Ważne, że jej się podoba.

Biografia:
Zastanawialiście się kiedyś jak to jest, kiedy ma się przesadnie nadopiekuńczych rodziców?  Kiedy nie możesz pójść chociażby do toalety, bez mówienia gdzie, po co, dlaczego? Na pewno jest to pewien przejaw troski, jednakże moi rodzice czasami przesadzali. Wierzcie mi na słowo. Można powiedzieć, że ta nadopiekuńczość w jakiś sposób na mnie wpłynęła, bo zazwyczaj kiedy rodzice pilnują swojego dziecka jak oczka w głowie, staje się ono ciotą, niezdolną do samodzielnego podtarcia tyłka, jednak w moim przypadku wyglądało to troszeczkę inaczej.  Urodziłam się w średniozamożnej, jednak kochającej się rodzinie, która od zawsze stawiała dobro innych ponad własne. Wychowałam się u boku upierdliwego, starszego rodzeństwa, w małym domu z dużym ogrodem. Nie miałam żadnych zmartwień. Moi rodzice tworzyli szczęśliwe małżeństwo, a ja całe dnie poświęcałam na oglądanie kreskówek, torturowanie rudych kocurów, znerwicowanych sąsiadek, czy śpiewanie najnowszych hitów Britney Spears, którą w dzieciństwie wprost uwielbiałam. Od zawsze  rozpaczliwie łaknęłam towarzystwa, odrobiny dobrej zabawy, jednak rodzicie na siłę chcieli zrobić ze mnie typową cnotkę. Nic więc dziwnego, że w końcu zaczęłam się buntować, co doprowadziło do niezbyt przyjemnego wypadku, po którym mama zabrała mnie do miejscowego szpitala. Nie chciała słyszeć żadnych sprzeciwów, ale mi akurat było to na rękę, bo opuściłam dzięki temu test z matematyki, do którego się nie przygotowałam. Upadki z wysokości nie zawsze kończą się tak dobrze, jak w moim przypadku. Schody zaczęły się dopiero wtedy, kiedy po gruntownym badaniu odkryli coś niepokojącego. Wypełnione krwią naczynie. Tętniak mózgu, z którym żyłam już od dłuższego czasu, chociaż wyglądałam na okaz zdrowia. Nie wpłynęło to jakoś szczególnie na moje dotychczasowe życie. Nadal byłam zwyczajną dwunastolatką, tyle że musiałam bardziej na siebie uważać. Co innego moja mama. Traktowała mnie jak kalekę, wszystko chciała za mnie robić, a kiedy chciałam wyjść chociażby na rolki, musiałam przekonywać ją dobrą godzinę, że wszystko będzie w porządku i nie będzie musiała odwiedzać mnie w kostnicy. Dopiero, kiedy miałam czternaście lat, a na świat przyszedł mały Justin, trochę się uspokoiła. Od samego początku strasznie go rozpieszczała, a ja zeszłam na nieco dalszy plan, co wcale mi nie przeszkadzało. Wręcz przeciwnie. Cieszyłam się nawet wtedy, kiedy oskarżała mnie o każdą błahostkę. Zbite lustro? Moja wina. Źle skoszona trawa? Moja wina.  Ale to nic takiego.  Ważne, że miałam choć odrobinę swobody, nawet po operacji usunięcia tętniaka, którą przeprowadzono niecały rok temu. Z tego szczęścia mama pozwoliła mi pojechać do babci pod koniec wakacji. Nigdy nie pomyślałabym, że właśnie wtedy zobaczę ją po raz ostatni.

If I knew the last time that I held you was the last time
I'd have held you, and never let go
No matter how much I need you now
Heaven needed you more.

Wiadomość o śmierci babci spadła na nas wszystkich jak grom z jasnego nieba. Nigdy nie chciałam dopuszczać do siebie myśli, że kiedykolwiek do tego dojdzie. Australia zawsze była moim specjalnym miejscem, gdzie mogłam poczuć się jak dziecko pozbawione trosk codziennego życia. Jednak tym razem nie chciałam tam jechać. Nie była już tak cudowna jak zwykle. Niebo wydawało się być ciemniejsze, nawet kwiaty, które babcia zasadziła podczas mojego pobytu wyglądały na uschnięte. Chyba po raz pierwszy w życiu cieszyłam się, kiedy siedzieliśmy w samolocie, którym wracaliśmy do Los Angeles.

W imieniu kapitana chciałabym państwa serdecznie powitać na pokładzie samolotu lecącego do Los Angeles. Prosimy wszystkich pasażerów o zajęcie miejsc i zapięcie pasów.

Informacje zdrowotne: CZY ZGADZASZ SIĘ NA:
1. silne urazy [np. złamania, głębokie rany] {tak}
2. lekkie urazy [np. zwichnięcia, skręcenia] {tak}
3. otępienie jednego ze zmysłów {tak}
4. tymczasowa utrata jednego ze zmysłów {tak}
5. trwała utrata jednego ze zmysłów {tak}
6. utrata jakiejś części ciała {tak}
7. wpływ na psychikę (np. amnezje, omamy) {tak}
8. choroby [różnego typu] {tak}


Dodatkowe informacje:
- Lubi muzykę. Lubi muzykę bardzo mocno i równie mocno nienawidzi osób, które nie mają dobrego gustu muzycznego.
- Kiedyś postanowiła nauczyć sie gotować, jednak dobre chęci skończyły się na kupnie nowej patelni, gdyż stara nie nadawała się do niczego.
- Kiedy była mała uważała się za fankę Britney Spears, do tego stopnia, że kiedy gwiazda koncertowała w ich mieście pięcioletnia Shelby zapakowała do plecaka najpotrzebniejsze rzeczy, a nawet namiot upierając się, że będzie spać pod hotelem, dopóki nie dostanie zdjęcia, czy chociażby autografu.
- Nie umie śpiewać, wyje niczym kot obdzierany ze skóry, jednak problem tkwi w tym, że rudowłosa wprost uwielbia bawić się w gwiazdę estrady.
- Nie lubi się malować, ani nic z tych rzeczy. Nie jest też zbyt dziewczęca, czasem zachowuje się jak chłopak, ale niestety takie są skutki dorastania z dwójką starszych braci.
- Kiedy była mała bracia zamknęli ją na kilka godzin w szafie, bo nie chciała za nich posprzątać.
- Przeczytała wszystkie części "Zmierzchu" w cztery dni, co można chyba uznać za rekord.
- I woli Jacoba!
- Potteromaniaczka, chyba jak każdy czekała na swój list z Hogwartu, a kiedy ten jednak nie przyszedł była na prawdę strasznie zawiedziona, ale to nie zmienia faktu, że nadal chce zostać panią Malfoy.
- Czasami zdarza się jej siedzieć z ręką wyciągniętą w górę, sama nie wie dlaczego.  
- W pierwszej klasie liceum wepchnęła starszego kolegę do kosza na świeci, za wyśmiewanie się z jej rudych włosów.

gotowe  

Hmm, mam mieszane uczucia - w zasadzie większych błędów nie widzę, wszystko jest w miarę poprawne, nie mam nic przeciwko, ale ten tętniak - to nie jest choroba, którą można przechodzić i nic nie zmienia. Na pewno nie mogła ot tak sobie żyć normalnie, ryzyko pęknięcia i tak dalej - a nawet jeśli te parę lat przeżyła, to w momencie katastrofy niemal na 99,9% tętniak by pękł. Także póki co ode mnie akceptu brak, ale ze zmianami poczekaj na pozostałe założycielki, zobaczymy co one powiedzą.

Cytat :

Strasznie ciekawska, zazwyczaj wypytuje wszystkim o coś

wszystkiCH

Cytat :

zazwyczaj wypytuje wszystkim o coś, czego nie powinna wiedzieć, lub zadaje pytania pozbawione jakiegokolwiek sensu

Przed 'lub' nie stawiamy przecinka

No i dwa przecinki przed "czy", które są wg mnie zbędne, ale o to już MNIEJSZA. A także mieszanie czasów w charakterze - choć logiczne i uzasadnione, wyprowadza trochę z rytmu przy czytaniu, przeanalizuj to, jeśli możesz
I tak jak zauważyła Natalka, tętniak mógłby sprawić dość poważne problemy po takiej katastrofie, a chociaż ja się na tym nie znam, nie ryzykowałabym aż takiego naginania faktów. Pomyśl, mam nadzieję, że uda ci się zmienić chorobę na jakąś mniej groźną ;*
Bo prócz tego podoba mi się Kreacja Shelby, jest taką zwykłą, typową nastolatką, której charakter dopiero się kształtuje, która ma dużo do powiedzenia, która jest taka... swojska
Na razie bez akceptu.

okej, mnie karta nie zachwyciła, ten tętniak mi NIE pasuje, także leci do poprawy, ale skoro dziewczyny są na tak to powitamy Cię na forum, jeśli poprawisz chorobę! do jutrzejszego popołudnia!

Poprawiłam przecinki, a co do choroby - dodałam do biografii wzmiankę o tym, że Shelby przeszła operację usunięcia tętniaka przed katastrofą, więc myślę, że będzie spoko?  

Okej, także zamykam, a ty leć pisać prolog
Witamy na pokładzie!